Technika „ściany, które mówią” i czasowa transformacja przestrzeni edukacyjnej przedszkola

The article deals with the scientific approaches towards the educational space. It is noted that the necessary precondition of creating personal space of the child in preschool educational institutions of any property category is the support of a personality-oriented model of interaction between the participants of the educational process. It is stressed that among other modern technologies, which are actively implemented into the practice of work of pre-school educational institutions of Ukraine, the international “Talking Walls” technique should be singled out as the one that gives the child a chance to be the master of their personal space. The essence of the technology is that the child, receiving the necessary information, has the right to plan their activities, make constructive use of the information resource. In other words, the “Talking Walls” technique is a visualization system of knowledge and the process of immersion of preschoolers and adults into the educational space of kindergarten. Therefore, the joint organization of individual and group partnership with children is a synthesis of organized learning and self-regulated learning (in the broadest sense), in the course of which information (which is freely received from different sources) acquires the status of a subjective (personal) knowledge. The “Talking Walls” technique is not something new and unknown to the Ukrainian colleagues, but it gives the opportunity to look at the educational process from the new angle, to convert it according to the requests of the child’s perception and psycho-physiological development.W artykule przedstawiono naukowe podejścia do projektowania oświatowego obszaru przedszkola. Zaznaczono, że koniecznym warunkiem stworzenia osobistego obszaru dziecka w edukacji przedszkolnej, o dowolnej formie własności, jest oparcie jej o model współdziałania między uczestnikami procesu oświatowego. Zaakcentowano, iż nowoczesne technologie aktywnie wprowadzono do praktyk w przedszkolach Ukrainy, szczególnie tę o charakterze międzynarodowym, nazywaną „ściany, które mówią” (tytuł oryginalny „Talking Walls”). Istota tej techniki polega na tym, że dziecko, otrzymując konieczną informację, ma prawo i możliwość zaplanować swoją działalność, wykorzystując przy tym posiadane zasoby w sposób konstruktywny. Innymi słowy, technika „ściany, które mówią” jest systemem wizualizacji wiedzy oraz procesem zanurzenia przedszkolaków i dorosłych w system oświatowy przedszkola. Metoda ta nie jest obca ukraińskim nauczycielom. Pozwala ona na nowe postrzeganie systemu oświatowego oraz jego bieżącą modyfikację w kierunku rozwoju psychofizycznego dziecka